In de afgelopen decennia heeft prof. dr. Ferre Laevers doorlopend onderzoek gedaan naar de wijze waarop we in het onderwijs kijken naar ontwikkeling van kinderen. Zijn onderzoeken hebben ons nieuwe handvatten gegeven. Zijn manier van kijken naar de ontwikkeling van kinderen heeft gevolgen voor de manier waarop we de output van onderwijs in kaart brengen. In Grip op competenties beschrijft Laevers samen met co-auteur Wilma van Esch in een voor hen kenmerkende mix van theorie en praktische voorbeelden de tien domeinen waarbinnen mensen zich ontwikkelen. De bril die zij aanreiken, toont niet alleen de onderwerpen die je moet ‘beheersen’ en ‘de kennis en de vaardigheden’ die daarbij horen, maar ook wat iemand een expert maakt in een bepaald domein. En vooral waartoe je ‘didactische arrangement’ uiteindelijk moet leiden, als je de ontwikkeling van kinderen ten volle wilt ondersteunen en stimuleren. Elf kindportretten Een competentiegerichte benadering brengt je dichter bij kinderen. Ze worden niet meer gereduceerd tot hun problemen. Je kunt meer voor hen betekenen, omdat je voor meer openstaat. Niet alleen bij hoog-competente leerlingen is dat voelbaar, maar minstens zo sterk bij leerlingen die met delen van het curriculum worstelen. De kindportretten in dit boek zijn indringende verhalen, stuk voor stuk. In elk verhaal gaat een wereld open. Elk van de portretten roept het unieke op van een persoon-in-ontwikkeling. Van kinderen die hun kracht tonen, maar ook van hun worsteling met de uitdagingen die eigen zijn aan ‘leven’. Wat we in de verhalen zien, staat haaks op het deficit-model. Je blijft verrijkt achter na de lezing, met inzichten die het competentieverhaal bevestigen, maar ook overstijgen.