Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog wonen naar schatting 70 000 Joden in België. Tussen 1942 en 1944 zullen velen van hen in 28 konvooien worden getransporteerd vanuit het SS-Sammellager Mecheln (de Dossinkazerne). Maar anderen konden dankzij de hulp van organisaties en privépersonen onderduiken in de clandestiniteit en ontsnappen aan hun vreselijke lot. Vergeten oorlogskinderen is het verhaal van Regina Sluszny en haar (latere) echtgenoot Georges Suchowolski: twee van die ondergedoken Joodse kinderen die gedurende vele jaren geen aandacht hebben gekregen. Zij hadden het immers overleefd, zij hadden 'geluk' gehad in vergelijking met diegenen die omkwamen in de concentratie- en vernietigingskampen. Het duurde tot 1991, met de oprichting van de First International Gathering of Children Hidden During World War II (New York), dat de vergeten kinderen van toen langzamerhand een stem en een gezicht kregen en er een publiek forum ontstond dat het mogelijk maakte de trauma's te beginnen verwerken. Ook Regina en Georges hebben er lange jaren van moeizaam zwijgen en pijnlijk verwerken over gedaan om met hun verhaal naar buiten te komen en om (eindelijk) op zoek te gaan naar een verloren identiteit. Vergeten oorlogskinderen is de neerslag van talrijke ontmoetingen, gesprekken en reflecties, van een dialoog met de auteur die zich met veel empathie heeft verdiept in een verleden dat zijn geheimen soms moeilijk prijsgaf. Paul De Keulenaer was leerkracht in het GO! (Onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap) en is momenteel docent aan de Europese school Brussel II en beheerder van de Stichting Auschwitz / Auschwitz in Gedachtenis Brussel. Hij publiceerde eerder o.m. Regine Beer. KZ A 5148 en Regine Beer. Mijn leven als KZ A 5148. Hij werkte ook mee aan publicaties zoals De laatste getuigen uit concentratieen vernietigingskampen (ASP, 2010).