Het doet op het eerste gezicht heel vreemd aan dat dit boek bestaat uit tien hoofdstukken, die achtereenvolgens getiteld zijn 0, 1, 2, 3, tot en met 9, en tot slot een hoofdstuk met de geheimzinnige titel ***. Hoe kan iemand bladzijden lang zinnig en onderhoudend schrijven over iets zo vanzelfsprekends als bijvoorbeeld het getal 1?
Niemand die dit boek gelezen heeft, zal ooit nog getallen als "vanzelfsprekend" beschouwen. In zichzelf zijn ze verbluffend eenvoudig, maar er blijkt heel wat aan vast te zitten; er blijken tussen de getallen diepgaande en onvermoede betrekkingen te bestaan, en het meest frappante is misschien wel dat deze "eenvoudige" bouwstenen leiden tot heel wat "hogere en allerhoogste wiskunde".
Een tekst over wiskundige onderwerpen dreigt al gauw moeilijk een taai te worden; het is dan ook verrassend hoe de schrijfster steeds opmerkelijk helder blijft in haar uitleg, en hoe ze onafgebroken weet te boeien door het grote aantal puzzels en anekdotes waarmee zij haar tekst kruidt.
Zeer interessant is ook de wijzen waarop de grote wiskundige ontdekkingen (bijvoorbeeld van het getal 0) in historisch verband worden gezien.
Dit boek is geschreven voor de jonge lezer, die in de getallen nooit veel meer heeft gezien dan dingen waarmee je rekensommetjes maakt als dat nodig is, maar die nu ontdekt dat ze héél boeiend zijn. Maar ook hij die op een of andere wijze wiskunde studeert. Vindt hier grondbeginselen die in de leerboeken vaak weggestopt zitten tussen de ingewikkelde details.
Een eenvoudig boek, maar ongemeen interessant; een boek dat begint met niets (de nul) en eindigt in het oneindige.