Op 1 juli 1964 werd Benjamin Hunningher aan de Universiteit van Amsterdam benoemd als hoogleraar in de dramaturgie en de geschiedenis van de dramatische kunst. Het betekende het officiële begin van de theaterwetenschap in Nederland. Hunninghers Instituut voor Dramatische Kunst heeft zich gedurende de afgelopen vijftig jaar ontwikkeld van een 'kopstudie' voor studenten met een kandidaats in de letteren tot een volledige, universitaire opleiding, met een driejarige bachelor en een één- of tweejarige master. Honderden studenten hebben na hun opleiding in de panden aan de Nieuwe Doelenstraat hun weg gezocht in het Nederlandse theaterveld. Velen van hen hebben daar ook een positie weten te verwerven: als dramaturg, als beleidsmaker, als producent, als journalist of wat dies meer zij.

In deze bundel brengen stafleden, alumni en een student de afgelopen vijftig jaar in kaart. Daarbij komen onderwerpen aan de orde als: hoe kwam de benoeming van Hunningher tot stand; hoe positioneerde hij zijn instituut ten opzichte van de Duitse en de Angelsaksische traditie; hoe ontwikkelde het onderwijs- en het onderzoeksprogramma zich en op welke manier heeft Theaterwetenschap Amsterdam bijgedragen aan de kennis van het theater in Nederland en aan de Nederlandse theaterpraktijk.

Maar er wordt ook vooruitgekeken: wat zijn de consequenties van de voortschrijdende internationalisering en wat zou de taak van de theaterwetenschap in de 21ste eeuw kunnen zijn? En uiteraard is er daarnaast uitgebreid aandacht voor de rol die de eigen, unieke theaterzaal gedurende de afgelopen vijftig jaar in het onderwijs en onderzoek gespeeld heeft. En nog steeds speelt!