Keerkring of rondwaren in tijd is een weergave van leren leven. De schreeuw naar leven stopt niet na de geboorte, schrappen en opstaan, een stap achteruit en twee vooruit. De noodzaak van het vastleggen, een poging tot een antwoord op eeuwige vragen, vanuit een eigen, filosofisch getinte blik. ''Het zit dus zo. Dit epistel is in wezen begonnen als een antwoord op een vraag van mijn oudste zus. Zo’n soort vraag, zij vroeg, leg mij uit wat je bedoelt, want zoals jij het nu zegt herken ik het niet van toen. Eerst schreef ik een brief, die ik nooit verstuurde. Het was te kort door de bocht, te ongenuanceerd, het ging over een combinatie van genen, gevoeligheden, omstandigheden en veranderende tijdgeest.'' ''Ik heb alle lades opengetrokken en lees alle fragmenten, aantekeningen, klaagzangen, juichbuien, frutsels, tot en met bewaarde brieven. Een kakofonie uit het verleden overspoelt mij en ik hoor flarden bekende toonzettingen. Ik beluister sets van dissonanten tot deuntjes en evergreens. Het is allemaal zo gewoon, nu ik stapel na stapel wegwerk.'' Keerkring of rondwaren in tijd, is een snelle aaneenrijging van verhalen, beschouwingen en fragmenten. De rij vormt de rode draad van vraag en antwoord. De antwoorden liggen in oude en nieuwe teksten: '''waarom lees ik nu pas wat ik toen schreef, zoveel. Zoveel van nu, alleen anders, anders in tijd, anders in laag, anders in dimensie, anders.'' Humor en vaart compenseren de rauwe ernst ruimschoots; de onophoudelijke drang naar verbetering overtreft de soms wrange waarneming. De circulaire opzet, zoals levensfasen en seizoenen, weerspiegelt de wederkerigheid in alles.