Groei is in de economische theorie een soort toverwoord. De veronderstelling is, dat als het goed gaat met de economie, het ook goed gaat met de mensen. Maar ís dit wel zo? Is alle groei wel vooruitgang? Veel economische bedrijvigheid blijkt namelijk gepaard te gaan met negatieve neveneffecten, waarbij mensen en maatschappelijke waarden als vanzelfsprekend opzij gezet worden. “Jullie moeten weg!” - het kernthema van dit boek - geeft kernachtig uitdrukking aan de scheefgroei, waar sprake van is. Het zijn de allerarmsten, die als geen ander ervaren wat het is om niet (volwaardig) mee te tellen en plaats te moeten maken voor een ‘vooruitgang, die gepaard gaat met oogkleppen’. Ook inheemse volksstammen en maatschappelijke waarden als het milieu/de natuur komen in de verdrukking door deze kortzichtige kijk op vooruitgang. Dit gaat zo ver, dat alles bij elkaar genomen inmiddels zelfs vitale planetaire grenzen (dreigen te) worden overschreden zonder dat er adequate maatregelen worden getroffen om in het belang van de mondiale samenleving als geheel hier een einde aan te maken. Over hoe het heeft kunnen gebeuren, dat – onder het mom van ontwikkeling en groei – mensen en maatschappelijke waarden langdurig en veelvuldig zijn en worden blootgesteld aan de negatieve neveneffecten van economische bedrijvigheid, gaat dit boek. John Habets is een kleine veertig jaar als redactielid verbonden geweest aan het blad ‘WereldDelen’. Ook is hij langere tijd actief geweest voor de internationale mensenrechtenorganisatie ATD Vierde Wereld. Een aantal van de in deze periode samen met Henk Gloudemans verzorgde interviews zijn in boekvorm verschenen als Wereld Delen, op weg naar één wereld, één mensheid (1999), Gezichten van globalisering (2005) en De voedselparadox (2013). Van zijn hand verschenen eerder de boeken Over zelfgemaakte drempels(2008), Waarde(n)volle wereld (2015) en Naar een nieuwe wereld (2020).