Gemeenten zijn sinds de decentralisaties in het sociaal domein verantwoordelijk voor het organiseren van een aantal cruciale diensten. Bij het goed organiseren van deze sociale diensten speelt het instrumentarium dat gemeenten ter beschikking staat een belangrijke rol: de overheidsopdracht (aanbesteding), subsidie, vergunning, concessie en het openhousemodel. Maar hoe te kiezen tussen deze verschillende instrumenten? In dit boek wordt helder in kaart gebracht hoe de scheidslijnen tussen de overheidsopdracht en de andere instrumenten lopen en hoe in een concreet geval voor een bepaald instrument kan worden gekozen. Naast een uitgebreide analyse van de verschillende instrumenten en hun wettelijk kader, en de scheidslijnen die daaruit voortvloeien, wordt ook ingegaan op een aantal belangrijke voor- en nadelen van de instrumenten op de goede organisatie van sociale diensten. Aan de hand daarvan kan door gemeenten een afgewogen keuze voor één van de instrumenten worden gemaakt passend bij hun beleidsdoelen. Zo kan het ene instrument goed worden ingezet om zorgaanbieders uit te dagen tot betere kwaliteit of tot innovaties en geven andere instrumenten cliënten veel keuzevrijheid. Dit actuele boek, dat ingaat op een aantal prangende kwesties rondom de organisatie van het sociaal domein, is niet alleen relevant voor de sociale sector. Dankzij een grondige analyse van de scheidslijnen tussen instrumenten en de verhelderende beslisschema’s is het ook relevant voor andere terreinen waarop overheden taken door derden laten uitvoeren. Dit boek is dan ook een must-have voor academici, beleidsmakers en juristen die met dit instrumentarium te maken hebben. Met name biedt het boek interessante inzichten voor actoren in het sociaal domein, zoals gemeenten die sociale diensten uitbesteden.