De bundel ‘Ik is een ander’ is het derde boek van Frank Diamand (1939, Amsterdam) dat Amphora Books uitgeeft. Na ‘En iedereen doet me aaniemand anders denken’ (2013) volgde in 2015 de tweetalige heruitgave – Nederlands en Engels – van ‘Wie wil er nu met Hitler in de Tobbe?’De nieuwe bundel is opgedragen aan zijn onlangs overleden geliefde Evelien Gans en opent – hoe kon het anders – met een cyclus gedichten voor E. De historicus Saul Friedländer, die haar gekend heeft, schreef over die gedichten: ‘Hartverscheurende uitdrukkingen van liefde en smart. Je formuleert het zo mooi en zo indringend. Ook de foto van Evelien, als ze intens naar iemand luistert in de synagoge is zo helemaal haar’. Deze bundel gaat over Verlies in soorten en maten, maar ook over het alledaagse: het uitzicht uit Diamands raam; over wat er niet al gebeuren kan als je je spelling controleren laat in Word. Over een droom dat hij verpleger is van kinderen met Downsyndroom in 1941 in Duitsland en weigert mee te werken om hen te vermoorden; over het plein van de Hemelse Vrede en de kleine stierenvechter voor de grote tank; over het leed van vluchtelingen en hoe lang of beter hoe kort het duurt voordat zien lijden overgaat in beschouwingen over wat wij over dat geziene lijden voelen en autobiografisch verder leven. De bundel verwoordt impliciet maar ook expliciet waar het volgens Diamand dus in de poëzie over gaat: Sublimeren is Sublimeren is ombuigen van nood. Een deugd verzinnen wanneer je die niet hebt. Die ook gebruiken als het uitkomt. Gekte, ziekte, verdriet, verlies vertalen. In luisterrijke mallen stollen laten.