De Noorse dichter Olav H. Hauge (1908-1994) en zijn landgenoot, de componist Geirr Tveitt (1908-1981) hebben niet alleen hun geboortejaar met elkaar gemeen. Beiden komen uit de omgeving van de West-Noorse stad Bergen, waar ze hun kinderjaren en jeugd doorbrachten. Tveitt was de stedeling uit Bergen, Hauge werd geboren in het dorp Ulvik, waar hij zijn hele leven zou blijven wonen. Het werk van Hauge en Tveitt raakte met elkaar vervlochten toen Tveitt een achttal gedichten van Hauge op muziek zette. In Het roestbruin van de hemelrand zijn deze acht gedichten van Olav H. Hauge gebundeld. In de bundel is ook opgenomen de partituur van de liederen van Geirr Tveitt. De gedichten werden vertaald door Erica M.D. Weeda, die van Hauge eerder de bloemlezing Het blauwe land (2002) in het Nederlands bezorgde. Het roestbruin van de hemelrand bevat de Nederlandse en de originele Noorse versie van de gedichten. Ze worden voorafgegaan door een brief van de dichter aan Erica Weeda, waarin hij haar schrijft welke versie van zijn gedichten ze als uitgangspunt voor haar vertaling zou moeten nemen. Uit de brief blijkt dat hij zijn gedichten achteraf vaak veranderde. Het verklaart waarom de tekst van de gedichten af en toe afwijkt van de tekst in de partituur. Zo toont deze bundel een talige en muzikale reis: van Noorwegen naar Nederland, van tekst naar muziek. Hauge's internationale gerichtheid bezorgde hem tevens de bijnaam "Europeaan uit Ulvik". Zijn gedichten tonen een bijzondere mengeling van landschaps- en boerenmotieven en verwijzingen naar (verre) andere teksten. Japanse haiku’s inspireerden hem tot een aantal "kortgedichten" die bijvoorbeeld een bijl of een voorhamer als onderwerp kunnen hebben. Over Het roestbruin van de hemelrand in de pers: “Voor fijnproevers van authentieke Scandinavische cultuuruitingen.” - NBD Biblion