De hoofdpersoon probeert in het zomerhuis van een vriend aan de IJslandse westkust een roman te schrijven over een stel dat op vakantie ging om zichzelf te vinden. Maar in plaats van op zijn oude Olivetti-typemachine te werken, vult hij zijn dagen met boodschappen doen, naar de regen luisteren, naar de zee en de vogels kijken. Zijn enige vaste bezoek is een raaf die hij Edgar noemt. De radio brengt het nieuws uit een andere wereld: de aardbeving in Fukushima, de moord op Bin Laden, de oorlog in Syrië. Ondertussen wil zijn verhaal maar niet vlotten. Als zijn schrijfmachinelint bijna geen inkt meer afgeeft, beginnen de letters er op het papier vaalgrijs uit te zien: ‘Ik betwijfel het of ze door de personages kunnen worden gebruikt om de weg te vinden, ze lijken op verkleurde markeringen langs de weg in een meedogenloze sneeuwstorm.’

Op het ritme van de vier seizoenen van het jaar, als een Scandinavisch contrapunt van Vivaldi’s beroemde concerten, transformeert dit eenvoudige verhaal over liefde en geesten in een boek over de schemering van de schepping. Een melancholische sonate, meesterlijk en bespiegelend, tussen Ingmar Bergman en Haruki Murakami.

De pers over Aan de zandrivier: ‘Een prachtige roman over bomen, kunst en stilte.’
Boekhandel De Boekuil in De Standaard

‘Met de novelle Aan de Zandrivier verschijnt weer een mooie vertaling van een bij ons ­onbekende IJslandse schrijver. De kalme adem van deze novelle blijft hangen.’
Gerwin van der Werf in Trouw

Gyrðir Elíasson (1961) groeide op in Sauðárkrókur (Noordwest-IJsland) en woont tegenwoordig in Reykjavik. In 2011 won hij de Literatuurprijs van de Noordse Raad voor zijn verhalenbundel Milli trjánna (Tussen de bomen). Zijn werk omvat verhalenbundels, romans en dichtbundels.