Lampen, zakmessen, paperbacks, mechanische potloden, opblaasbare hoofdsteunen – Marcin Wicha’s moeder Joanna was een verzamelaar van alledaagse voorwerpen. Als ze sterft, moet Wicha haar spullen uitzoeken in haar appartement. Aan de hand van die spullen begint hij een beeld te construeren van Joanna als Joodse vrouw, moeder en burger. Toen Polen na de Tweede Wereldoorlog in de materiële ellende van het communistische regime terechtkwam, werden de mensen op een diepgaande manier gevormd door allerlei tekorten. Wat ze kozen om te kopen, te bewaren en te hamsteren vertelt het verhaal van het hedendaagse Polen. Joanna’s Joods-zijn, haar toewijding aan het werk, haar formidabele temperament, haar zwakte voor consumptiegoederen, alles komt samen in een onvergetelijk portret van een vrouw en, uiteindelijk, van haar land. Marcin Wicha werd in 1972 geboren in Warschau. Hij is grafisch ontwerper en een van de succesvolste hedendaagse schrijvers van Polen. Hij schreef een aantal bestsellers voor kinderen en kreeg de grootste literaire prijzen voor zijn werk voor volwassenen. In 2017 publiceerde hij Dingen die ik niet heb weggegooid, dat een bestseller werd en de Paszport Polityka-prijs, de Witold Gombrowicz-prijs en de prestigieuze Nike Literary Award kreeg toegekend. ‘Levendig en scherp geschreven... het boek laat zien hoe objecten vaak de plaats zijn waar herinneringen zich ophouden.’ Hisham Matar ‘Wicha is het Poolse antwoord op David Sedaris, verwoestend grappig over de details van het gezinsleven en de zwakheden van de ouderen.’ Irish Times ‘Marcin Wicha schrijft over een tederheid waarvoor we ons gewoonlijk schamen, en doet dat op zo’n manier dat er niets is om je voor te schamen.’ Juryrapport Nike Literary Award