Er zijn levens die niet beginnen met een wieg of een welkom, maar met stilte. Met machines in plaats van armen. Met ademnood in plaats van viering. Met een storm die buiten raast, terwijl een te vroeg geboren kind in stilte vecht om te blijven. Geen vaderstem. Geen moederwarmte. Geen eerste aanraking die zegt: je mag er zijn. Alleen kou, afwezigheid en een lichaam dat zelf moet besluiten of het wil leven. Zo begint dit boek. Niet als een klassiek verhaal, niet als een reconstructie van gebeurtenissen, maar als een terugkeer naar de plekken die te lang stil zijn gebleven. Naar dat wat in het systeem, het lichaam en de ziel is opgeslagen toen er nog geen woorden waren. Naar trauma dat niet dramatisch oogt, maar verwoestend werkt. Naar hechting die uitbleef, loyaliteit die alles overschreef en liefde die eerder een last werd dan een bedding. De Zoon van de Storm – In het Licht van Morgen is een diep doorleefde, literaire en systemisch onderbouwde tocht naar binnen. Het verweeft persoonlijke herinnering met psychologische helderheid, innerlijk kindwerk met volwassen reflectie en systemische opstellingen met levensechte scènes die je niet meer loslaten. Je leest over de jongen die leerde verdwijnen, de moeder die zichzelf moest opofferen om te bestaan, de vader die fysiek aanwezig was, maar innerlijk afwezig — en over de man die jaren later terugkeert. Niet om de schuld te leggen, maar om eindelijk te gaan voelen wat er toen niet gevoeld kon worden. Dit boek is rauw, maar nooit cynisch. Teder, maar nooit zweverig. Introspectief, maar ook systemisch helder en scherp. Je hoeft geen kennis van trauma, psychologie of systemisch werk te hebben om het te begrijpen. Maar als je jezelf ooit hebt afgevraagd waarom je niet kunt voelen, waarom je je afzondert, waarom je relaties herhaalt die pijn doen of waarom je lichaam signalen afgeeft die je hoofd niet kan verklaren — dan zul je in dit boek iets herkennen wat eerder geen naam had. Voor rationele lezers biedt het structuur en taal. Voor gevoelsmensen biedt het bedding. Voor overlevers biedt het erkenning. Voor iedereen die zichzelf in de steek liet om loyaal te blijven aan het gezin van herkomst — biedt het een uitgestoken hand. Je leest dit boek niet in één ruk uit. Je doorvoelt het. Het werkt door. Niet lineair, maar in lagen. Zoals het leven zelf. Dit is geen boek om je beter te voelen. Dit is een boek om eindelijk iets te voelen wat al die tijd in jou heeft geleefd.