Uit het boek Handelingen blijkt dat mensen die zich bekeerden, meteen werden gedoopt. Er was geen sprake van 'dooponderricht' omdat de naam van de doop de betekenis weergaf: de doop tot vergeving van zonden. Hand. 2:38 En Petrus antwoordde hun: Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave des heiligen Geestes ontvangen. Er valt dus niet zoveel te zeggen over de doop. De apostel Paulus laat weten dat de gelovigen gedoopt worden in de dood van Christus. De onderdompeling symboliseert de begrafenis van de oude mens, terwijl de verrijzenis uit het water het nieuwe leven symboliseert. De apostel Petrus zegt dat de doop (ook) een bede van een goed geweten tot God is. Méér zegt de Bijbel niet over de doop. Helaas heeft de Rooms-katholieke Kerk een totaal andere betekenis gegeven aan de doop. Ze maakte er een babybesprenkeling van om de vermeende erfzonde af te wassen. De Reformatie heeft de dwaling van de erfzonde en de babybesprenkeling overgenomen. De betekenis van de doop tot vergeving van zonden gaat verloren als je het op baby's gaat betrekken. Zoals Hand. 2:38 zegt, volgt na de doop de ontvangst van de gave van de heilige Geest. Deze belofte van de Vader is van groot belang. De gelovige krijgt kracht om een getuige van Christus te zijn en om de zonde te overwinnen. In dit boekje wordt de doop van Johannes de Doper, de Nieuwtestamentische doop en de belofte van de Vader als hoofdonderwerpen behandeld. In de bijlage wordt uitgelegd wat de doop NIET is. De auteur is een oudste en leraar in een evangelie gemeente in Noord-Holland. Hij heeft boeken geschreven over geloofsopbouw, de geestelijke strijd, de eindtijd, uitverkiezing & verwerping, de erfzonde, de Rooms-katholieke religie, Israël, de gereformeerde leringen, satanisme, de gemeente, de Islam en het humanisme.