Wij bevinden ons in een wereldwijde crisis; op straffe van uitsterven zullen mensen moeten leren niet van maar in symbiose met de natuur en andere mensen te leven, zoals in de Hof van Eden. Volgens de Bijbel zijn Adam en Eva uit het paradijs verdreven. Kunnen wij mensen terugkeren naar het paradijs? Zonder pardon eten wij van de boom van het leven, van de boom van goed en kwaad. Kaïn en Abel voeren een strijd op leven en dood. Leert de Bijbel dat het ons niet gegeven is terug te keren naar het paradijs? De Surinaamse Marrons geven ons hoop. Vier eeuwen geleden vluchtten zij uit de plantages de bossen in. Daar hebben ze van de inheemsen geleerd hoe te overleven in het regenwoud. Terwijl de kolonisten hun omgeving vernietigden, inmiddels een proces van mondiale proporties, leven de Marrons al honderden jaren in harmonie met de natuur, de bomen, de planten en dieren van het bos. In de kunstresidentie ArtCeB in Botopasi, een Saramaccaans dorpje van tweehonderd zielen aan de Surinamerivier, maakten beeldend kunstenaar Ursula Neubauer en natuurkundige en essayist Frans W. Saris kennis met ‘chaos en levenskracht’ van het regenwoud. Hun tweetalig kunstboek ‘Boswachters/Forest Guardians’ is ook een oproep: ‘Laten we bij het 150-jarig jubileum van afschaffing van de slavernij niet alleen Suriname onze excuses aanbieden, laten we ook de Saramaccanen betalen voor het behoud van het regenwoud, opdat het onze extra CO2-emissies na 2025 uit de atmosfeer haalt – terwijl wij ons inspannen die alsnog terug te dringen.’