In de oorlog wist je als kind niet beter dan dat je altijd op je hoede moest zijn voor de bezetter. Na de capitulatie ontdekte je algauw dat bevrijding niet hetzelfde was als vrijheid. Dat grensoverschrijdend gedrag overal op de loer lag en zich niet zomaar zou laten uitwissen. Dat je eerste grote liefde minder romantisch bleek dan je verwacht had. Dat je studie zou moeten wijken voor huwelijk en moederschap. Dat je tot je dood ‘de vrouw van’ zou blijven. Zo kon het gaan als je in 1935 was geboren.

‘Het gaat erom in het leven dat je af en toe een sprong in het onbekende waagt.’

Zo reageert haar docent in de Zweedse taal- en letterkunde wanneer Rita Verschuur aankondigt dat ze Amsterdam wil verruilen voor Uppsala. Ze heeft net voor haar bruiloft een verstikkende verloving verbroken en vertrekt naar Zweden, waar ze in alle rust verder kan studeren en serieus wordt genomen als vrouw alleen.
In Uppsala bouwt ze een nieuw leven op als vertaler. Hier wil ze haar kinderen grootbrengen. Toch zal de carrière van haar Zweedse man het gezin noodgedwongen naar Nederland laten verhuizen. Wanneer haar huwelijk daar eindig blijkt, zal Rita als schrijfster volledig in haar eigen onderhoud moeten voorzien.
Als meisjes stoer zijn is Verschuurs kleurrijke en ondanks alles optimistische beschrijving van een meer dan tachtig jaar durend emancipatieproces.

Rita Törnqvist-Verschuur (1935) is schrijfster en vertaalster van boeken voor volwassenen en kinderen. Ze vertaalde onder andere werk van Astrid Lindgren en August Strindberg en introduceerde met succes Jan Wolkers in Zweden. Voor haar kinderboeken ontving ze onder meer de Nienke van Hichtum-prijs en de Gouden Uil.