De hardvochtige vervolgingen, de tortuur, het (on)recht, de mythen en sagen. De al dan niet in groepsverband gepleegde misdaden, variërend van kruimeldiefstallen tot roofmoord. Eden op de duivel, bokken die door de lucht vlogen. Hele streken in rep en roer door het optreden van een (vermeende) bende. En dat allemaal in 'ons' Limburg.
Traden er werkelijk georganiseerde groepen misdadigers op? Waren, afgezien van een harde kern criminelen, de meesten niet armlastige eenvoudigen van geest? Hard getroffen door economische tegenwind, misoogsten en strenge winters, en zonder enig sociaal vangnet? Protocommunisten, revolutionairen, verlopen soldateska of papenvreters? Slachtoffers van een vermolmd rechtssysteem met een rampzalige tortuurpraktijk? Spookbeeld, tunnelvisie? Een gerechtelijke dwaling die haar weerga in Nederland niet kent?

Al eeuwenlang boeit het thema Bokkenrijders vele lezers, historici en andere geïnteresseerden.
Eén van hen is François Van Gehuchten (Geel, 1957), een van de medeoprichters van het Bokkenrijdersgenootschap.
Jaren geleden besloot hij niet passief te blijven. Als historicus kon hij maar één ding doen: zelf de archieven in en onderzoek doen.
In 2002 resulteerde dat in het boek Bokkenrijders. Late heksenprocessen in Limburg. In deze uitgave werden voornamelijk de processen in het huidige Belgisch Limburg onder de loep genomen.
Een vervolg kon niet uitblijven: een onderzoek naar de bokkenrijdersprocessen in de rechtsgebieden van wat nu Nederlands Limburg is.
De resultaten waren interessant, en vooral rijk van stof. Voor u ligt het tweede deel. Deel I verscheen in het najaar van 2013. Beide delen zijn uiteraard complementair, maar kunnen ook los van elkaar gelezen worden.
Belangrijk in dit tweede deel is dat de auteur tot een balans en eindconclusies komt. Een waardige afsluiting van zijn jarenlange onderzoek.
Lees en huiver.
Maar geniet vooral van een ongemeen interessante, maar ook treurige episode in de Limburgse geschiedenis. Vlot geschreven door een auteur die weet waarover hij schrijft.